Άλλα θηλαστικά στην Πάρνηθα

 Αλεπού
Η αλεπού εξωτερικά μοιάζει λίγο με τον σκύλο, αλλά η ουρά της είναι πολύ πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό, ενώ και το ρύγχος της πιο μακρόστενο. Το μεγαλύτερο είδος είναι η κόκκινη αλεπού, η οποία φτάνει σε μήκος έως και τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7 - 10 κιλά. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ουρά της φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλη συγκριτικά με το σώμα της. Στα περισσότερα είδη, τα πόδια της είναι κοντά και λεπτά και έτσι η ουρά της χρησιμεύει και σαν μέσο ισορροπίας.

Οι πληθυσμοί της αλεπούς  στην Πάρνηθα παρουσιάζουν συνεχώς αυξητικές τάσεις. Ειδικά μετά την ίδρυση του δρυμού και την απαγόρευση του κυνηγιού, οι πληθυσμοί της αλεπούς ανεβαίνουν συνεχώς. Επίσης με την άφθονη τροφή που έχει στη διάθεσή της από τις δεκάδες ταβέρνες που λειτουργούν στα όρια του δρυμού και από τα σκουπίδια που αφήνουν οι επισκέπτες στην Πάρνηθα, καθώς και από το γεγονός ότι η αλεπού στην Πάρνηθα δεν έχει φυσικούς εχθρούς. H συμμαθήτριά μας η Αναστασία Γ. δημιούργησε μια ακόμα όμορφη παρουσίαση με power point για την αλεπού.

anastasia G. alepou

Κρι - κρι
 Ο κρητικός αίγαγρος έχει εισαχθεί στην Πάρνηθα από το 1961.Ζει και αναπαράγεται φυσιολογικά στο βουνό και θεωρείται ότι έχει δημιουργήσει υγιείς πληθυσμούς στον εθνικό Δρυμό.

 

κρι - κρι στην Πάρνηθα

Πηγή : http://www.parnitha-np.gr/thilastika_new.htm

Ασβός
 Οι ασβοί είναι ζώα με μικρό μέγεθος που η γούνα τους είναι κυρίως μαύρη με άσπρη, είναι μικρά και δεν ξεπερνούν τα τριάντα εκατοστά. Σαν όπλο τους έχουν την αποβολή εκκρίσεων με άσχημη μυρωδιά που απομακρύνει τον εχθρό τους. Γεννιέται στις αρχές τις άνοιξης και σε έξι μήνες από τη γέννησή του, ζει πλέον μόνος του. Η φωλιά του ασβού αποτελείται από άχυρο. Μένει μέσα σε αυτή κατά όλη τη διάρκεια της μέρας, σαν νυχτόβιο ζώο που είναι, ενώ σε όλη του τη ζωή έχει ένα μόνο σύντροφο, με τον οποίο ζούνε μαζί στην ίδια φωλιά.

Πηγή: (περιοδικό Ερευνητές τεύχος 112 )

Ο συμμαθητής μας ο Στράτος έφερε μια όμορφη παρουσίαση για τον σκίουρο:

Το χρώμα του σκίουρου διαφέρει . Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του σκίουρου είναι η μακριά φουντωτή ουρά, που σε μερικά είδη έχει μήκος περίπου ίδιο του κορμιού του. Τα πισινά του πόδια είναι σχετικά μεγάλα και το ζωάκι μπορεί άνετα να κάθεται πάνω τους με τα μικρά μπροστινά να κρατάνε καρπό ή άλλο αντικείμενο. Τα μπροστινά όσο και τα πισινά πόδια εξοπλίζονται με μικρά αλλά δυνατά νύχια κατάλληλα για σκάψιμο στο έδαφος και σκαρφάλωμα σε δέντρα.
 Το χρώμα διαφέρει ανάλογα με το είδος, με τα πιο συνηθισμένα χρώματα το μαύρο, το κόκκινο, το γκρίζο και το καφέ στην πλάτη και το λευκό στην κοιλιά. Οι σκίουροι έχουν διπλό τρίχωμα, το εσωτερικό είναι πυκνό κι απαλό στην αφή, ενώ το εξωτερικό αποτελείται από μακριές σκληρές τρίχες.
Ο σκίουρος έχει αμυγδαλωτά σκούρα προεξέχοντα μάτια, σχετικά μεγάλα για το μέγεθος του κεφαλιού του, με αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Τα τριγωνικά του αυτιά είναι στητά και σε μερικά είδη έχουν τούφες στην κορυφή τους. Το ρύγχος του είναι μικρό και λήγει σε στρογγυλή μύτη.
Οι μεγαλύτεροι σκίουροι, οι μαρμότες, φτάνουν μέχρι 8 κιλά, ενώ οι μικρότεροι, που βρίσκονται στη δυτική Αφρική, έχουν βάρος μόλις 15 γραμμάρια.
Το μέγεθός του σκίουρου ποικίλλει από το μέγεθος του ποντικού έως το μέγεθος της γάτας. Έχουν λεπτό σώμα, μακριά φουντωτή ουρά και το τρίχωμά του είναι πυκνό και γυαλιστερό. Τρέφονται με καρπούς, σπόρους, τρυφερά βλαστάρια και φύλλα. Ιδιαίτερα αγαπούν τα αυγά και τα μικρά των πτηνών. Αποθηκεύουν τους καρπούς και τους σπόρους μέσα στις τρύπες των δένδρων για να τους τρώνε το χειμώνα.
Γεννούν δύο φορές το χρόνο από 3 - 7 μικρά κάθε φορά. Οι σκίουροι εξημερώνονται σχετικά εύκολα. Ο σκίουρος που ζει στην πατρίδα μας, κυρίως στα δάση της Μακεδονίας και της Θράκης,  έχει χρώμα βαθύ κόκκινο στη ράχη και άσπρο στην κοιλιά, ενώ το μέγεθός του δεν ξεπερνά τα 50 εκατοστά.