Το ελατοδάσος της Πάρνηθας

Το ελατοδάσος της Πάρνηθας αποτελείται αποκλειστικά από Κεφαλληνιακή Ελάτη (Abies cephalonica) και πριν τη Μεγάλη Φωτιά κάλυπτε περίπου 30.000 στρ. Το δάσος αυτό καταλαμβάνει τις υψηλότερες κορυφές του βουνού από υψόμετρο 900-1400 μ., και είναι το πλησιέστερο ελατοδάσος στην πρωτεύουσα του Κράτους. Περιλαμβάνεται δε ολόκληρο στις ζώνες απολύτου προστασίας του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας.

 Η πυρκαγιά της 28/06/2007 κατέκαψε 21.800 στρ. ελατοδάσους, δηλαδή τα 2/3 της συνολικής έκτασης του ελατοδάσους του Δρυμού. Σε ολόκληρη την καμένη έκταση έγιναν αντιδιαβρωτικά–αντιπλημμυρικά έργα, προκειμένου να συγκρατηθεί το λιγοστό πολύτιμο χώμα που υπάρχει στην περιοχή και να γίνει στην συνέχεια τεχνητή αναδάσωση.

το ελατοδάσος τον χειμώνα

Για το δάσος ελάτης της Πάρνηθας υπάρχουν αναφορές από πολύ παλιά, ότι επρόκειτο για ένα γηραιό δάσος με πολλά προβλήματα. Η έντονη λαθροϋλοτομία και βοσκή στο παρελθόν, οι πυρκαγιές καθώς και η επιδημία ξήρανσης της ελάτης είχαν σαν αποτέλεσμα, το δάσος αυτό να έχει τελείως ακανόνιστη δομή και να βρίσκεται ακόμα και τώρα σε οπισθοδρομική πορεία, αν και έχει ενταχθεί σε αυστηρό καθεστώς προστασίας. 
(πηγή και εικόνα από το  http://www.parnitha-np.gr/elatodasos.htm )

 Φαίνεται λοιπόν ότι η φυσική αναγέννηση ενός ελατόδασους που κάηκε είναι σχεδόν αδύνατη. Τα μικρά ελατάκια όταν φυτρώσουν χρειάζονται συγκεκριμένα ποσοστά συνεχούς υγρασίας στο έδαφος και το περιβάλλον, προκειμένου να αναπτυχθούν, και γι' αυτό τον λόγο αναπτύσσονται στην σκιά των μεγαλύτερων ελάτων. Είναι, δηλαδή, σαν κάθε έλατο να έχει και τα παιδιά του. Στην Μόλα της Πάρνηθας όμως το φαινόμενο αυτό είναι  σε πλήρη εξέλιξη και  κάνει εντύπωση η πληθώρα των νεαρών ελάτων - να, και κάτι αισιόδοξο!