Ενα απο τα καλυτερα παιδικα παραμυθια;

Ο «Πετροτσουλούφης» (απόδοση στα Ελληνικά του STRUWWELPETER, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράμματα), είναι το πιο διάσημο, πολυμεταφρασμένο και πολυδιαβασμένο πανευρωπαϊκά παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο.

Πρόκειται για εύθυμες ιστορίες και αστείες εικόνες, που επικεντρώνονται στον κόσμο των παιδιών και πρωτοκυκλοφόρησαν στη Φρανκφούρτη το 1845 γνωρίζοντας πρωτοφανή επιτυχία.

«Να τον ο Πετροτσουλούφης/ μουτρωμένος και κατσούφης/ χρόνος πάει κι αυτός τα ίδια/ τις τσατσάρες, τα ψαλίδια/ δεν τα θέλει να τα δει/ κι έχει τώρα άγρια νύχια/ και μαλλιά σαν πολυτρίχια/ πουφ! τι απαίσιο παιδί!». Έτσι ξεκινάει η αφήγηση του γιατρού Χόφμαν, ο οποίος αποφάσισε να γράψει τις δικές του παιδικές ιστορίες, όταν διαπίστωσε ότι στα βιβλιοπωλεία κυκλοφορούσαν «σχοινοτενή αφηγήματα και άνοστες ιστοριούλες», που μόνο το ενδιαφέρον του τρίχρονου γιου του δεν έλκυαν.

Η ιστορία της Πιπίτσας!!!

Και άλλη μια ιστορία από το βιβλίο...

Ι ιστορία του Πίπη του Πιπίλα

Για ένα από τα ωραιότερα παιδικά παραμύθια όπως εχει χαρακτηριστεί ευχαριστώ την συνάδερφό μου Ματίνα που μου το πρότεινε...Προσωπικά διάβασα τις δύο ιστορίες που εχω φωτό στα κορίτσια μου...Η πρώτη ιστορία άρεσε πολύ στην μεγάλη μου και στην μικρή μου κόρη και γελούσαν - καταλάβαιναν απόλυτα την υπερβολή και το γκροτεσκ της ιστορίας - εξάλλου όπως μου δήλωσαν ποτέ δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο. Η μεσαία μου κόρη ένιωσε λύπη με την έκβαση της ιστορίας. Στη δεύτερη ιστορία η μικρή μου κόρη πιπιλούσε επίτηδες το δάκτυλο γελώντας ,η μεγάλη μου και πάλι γελούσε ,και η μεσαία διαπίστωσε ότι το αγόρι θα έχει τώρα 8 δάκτυλα ...και οι τρεις  γελούσαν και ήθελαν να τους διαβάσω και άλλες ιστορίες...

Πραγματικά σαν μητέρα είχα πολλές επιφυλάξεις  για  αυτό το βιβλίο ,αλλά προφανώς έχω ξεχάσει πως είναι να είσαι παιδί...και ποια πράγματα μπορούν να σε κάνουν να γελάς...

Το εξώφυλλο του βιβλίου από τις εκδόσεις "γράμματα"

Δε ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει πολλούς να γοητεύονται ακόμα από τον “Πετροτσουλούφη”. Ίσως είναι η παραδοξότητα του, ίσως του αναγνωρίζουν πως είναι ο πυρήνας λατρεμένων αναφορών . Το μόνο σίγουρο είναι πως εντυπωσιάζει ακόμα τα μεγάλα παιδιά αλλά και το εξής παράξενο: ενώ τον 19^ο αιώνα θεωρούσαν αυτές τις ιστορίες ιδανικές για τα παιδιά, οι σημερινοί γονείς ούτε που διανοούνται να τους τις διαβάσουν… να “μην πάθουν κανένα ψυχολογικό τα καημένα“.